Dlaczego uczymy czytać metodą symultaniczno – sekwencyjną?
W Polonijna.pl lekcje opierają się na metodzie symultaniczno – sekwencyjnej, ujmującej naukę sylab globalnie. Metoda ta sprawdza się w skutecznej nauce czytania i mówienia, zaś szczególnie pomocna jest w przypadku dwujęzycznych, dyslektycznych, czy bardzo małych dzieci.
Czym rożni się metoda symultaniczno – sekwencyjna od metody sylabowej?
Choć często uważa się, że jedyną różnicą jest kolejność wprowadzania sylab, choć w rzeczywistości globalne wprowadzanie większości sylab i wyrazów do dziecięcego języka nie jest jedyną różnicą. W metodzie prof. Cieszyńskiej sylaby muszą coś oznaczać, nie mogą być głuchymi dźwiękami, gdyż tzw. metoda krakowska opiera się na nauce czytania poprzez poznawanie znaczeń, a nie ciągów liter.
Wprowadzanie sylab w metodzie symultaniczno – sekwencyjnej połączone jest z jednoczesnym pokazywaniem obrazków czynnościowych – opowiadających co się dzieje, co ktoś mówi itp. lub typowo podmiotowych. Najważniejsze jednak jest to, aby sylaba była zjednoczona z obrazem, gdyż w innym przypadku opisywana metoda nie spełnia swoich założeń. Używa się tutaj zwrotów: „Zobacz, ten jeżyk nazywa się KA. A ten nazywa się KO.” oraz „Pokaż jeża KY.”, czy właśnie „Kuba krzyczy A.”
Metoda symultaniczno – sekwencyjna polega na początkowo symultanicznym – globalnym (prawopółkulowym), następnie sekwencyjnym – linearnym (lewopółkulowym) wprowadzaniu sylab do języka dziecięcego i ich późniejszym utrwalaniu.
Jak pisze prof. Cieszyńska: „Czytanie jest wówczas bardziej językowym opisywaniem świata niż rozpoznawaniem liter, pozwala także na samodzielne, kreatywne nadawanie znaczeń. Dziecko przestaje myśleć o literach, ćwiczy umysł w rozpoznawaniu sensu. Taki trening bardzo ułatwia uczenie się nowych słówek podczas nauki języków obcych.” W Polonijna.pl jak najbardziej się z tym stwierdzeniem zgadzamy, dlatego też prowadzimy nauczanie właśnie w oparciu o metodę symultaniczno – sekwencyjną, umożliwiającą kompleksową i angażującą naukę języka.
Instrukcja
• Pokaż dziecku obrazek.
• Wytłumacz: To Kuba. Kuba boi się pająka. Kuba krzyczy “A”.
• Zapytaj: Co krzyczy Edek? Dlaczego?
• Pokaż dziecku samogłoskę A. Powiedz: “Zobacz, to A”.
